V

Natalia odwróciła się, ale uniknęłam jej spojrzenia i szłam za nią do wyjścia.

Kiedy wyszłyśmy z budynku oślepiły mnie promienie słońca. 

- Oświecisz mnie o co chodzi? - spojrzała na mnie.

- Sama chciałabym wiedzieć. - odpowiedziałam i ruszyłam na przystanek nie chcąc ciągnąć tego tematu. - Jakiś kretyn chcący popisać się przed kolegami. Tyle.

- Powiedzmy, że ta odpowiedź na razie mi wystarczy. 

W drodze do domu nie rozmawiałyśmy zbyt długo. Na miejscu byłyśmy kilkanaście minut przed szesnastą. 

Poszłam do swojego pokoju i włączyłam laptopa. Poczytałam najnowsze wiadomości, a następnie zabrałam się do przeglądania zdjęć z treningu. Niektóre wyszły bardzo dobrze, więc wrzuciłam je na mojego bloga. 

Zbliżała się osiemnasta, więc postanowiłam iść na zakupy. W końcu nie da się przeżyć na zupkach chińskich i innym śmieciowym jedzeniu przez cały czas. Kiedy wyszłam z pokoju zobaczyłam Natalię, która właśnie nakładała trampki. 

- Wychodzisz gdzieś? - zapytałam patrząc przez okno na zachmurzone niebo. 

- Tak. Mamy spotkanie integracyjne naszej grupy, więc wypadałoby się pokazać. - skierowała się do wyjścia. 

- Udanej integracji. - popatrzyłam na nią. - Tylko bądź w stanie wrócić o własnych siłach. - zaśmiałam się. 

- Wrócę, wrócę. Nie martw się. - uśmiechnęła się i wyszła z mieszkania. 

Poszłam do pokoju po torebkę i kurtkę i również postanowiłam wyjść. 

Założyłam słuchawki i skierowałam się w stronę najbliższego sklepu, który widziałam kiedy z Natalią wracałyśmy do mieszkania.

Kupiłam najważniejsze rzeczy i postanowiłam przejść się przez park. Przyciągnął moją uwagę ponieważ większość drzew miała piękne, kolorowe liście. Część z nich leżała już na trawie i ścieżkach. 

Po kilku minutach zaczął padać deszcz, ale nie spieszyłam się z powrotem. Zamknęłam oczy i uniosłam głowę. Promienie zachodzącego słońca otulały moją twarz, a ciepły wiatr rozwiewał włosy.

Mogłabym tak stać godzinami. Ostatnio lubiłam być sama. Z dala od ciągłych rozmów, pytań o przyszłość, zbędnego gwaru. Można powiedzieć, że stałam się samotnikiem. 

Nagle z moich rozmyślań wyrwał mnie męski głos.

- Cześć. - otworzyłam oczy i go zobaczyłam.

___________________________

OMG. PÓŁ ROKU OD POPRZEDNIEGO ROZDZIAŁU :O

biję rekordy. jeżeli ktoś to czyta, to informuję, że przez wakacje chcę systematycznie pisać, a we wrześniu zobaczymy jak pójdzie. 

a jeśli ktoś czyta, to dawajcie jakieś znaki w komentarzach. byłoby miło :)

jeśli ktoś chce być informowany - też piszcie. 

tutaj, na tt czy tumblrze. 

w ogóle jestem załamana sytuacją naszej reprezentacji. nie mam pojęcia co się z nami dzieje. dwa mecze z iranem przegrane... gdzie jest nasza drużyna, gdzie wszyscy motywowali się nawzajem? :( 

oby mecze w gdańsku poszły nam dużo lepiej. 

~dominika

___________________________